Албанскае танга - Вінцэсь Мудроў
Шрифт:
Интервал:
Закладка:
- «Беларусь-59». Ад бацькі засталася. - Сёмка крутнуўся, не ведаючы, куды паставіць радыёгаргару, і ўрэшце паставіў на часопісны столік. - Сыра ў падвале, маглі і кантакты паржавець.
Яны ўдвух падцягнулі столік да сценкі, Сёмка піхнуў штэпсель у разетку, і на панелі радыёлы загарэлася зялёнае вочка.
- Слухай, а як гэта прозвішча таго албанскага дыктатара? - запытаўся Гармозін, паціраючы навярэджаныя рукі.
- Энвер Ходжа.
- І колькі ён там панаваў?
- Сорак гадоў.
- Йоп... гэта ж трэба... столькі часу з людзей здзекаваўся, - ужо з кухні азваўся Гармозін.
- З дыктатарамі ў Еўропе скончана. Чытаў праект канстытуцыі? - крыкнуў Мікола, насунуўшы кружэлку на бліскучы шпень. - І ў нас будзе як у людзей - два прэзідэнцкіх тэрміны адбыў - і свабодны. Дай іншым пакіраваць!
- Э-ээ, Калян, што тая канстытуцыя, - крыкнуў Сёмка, бразнуўшы кілішкамі. - Сёння напісалі, заўтра на тое забыліся...
Іголка лягла на кружэлку, і радыёла напоўніла пакой лёгкім шыпеннем. Нечакана шыпенне аціхла і, як падалося, аднекуль здалёк даляцела цягуткая, панылая і адначасова шчымлівая мелодыя, якой туравала мернае рыпенне пашарпанай кружэлкі. Гэта было тое самае танга, што ўварвалася тыдзень таму ў няшчыльна прычыненыя вокны гатэля. І салодкія гукі ізноў крануліся душы сваімі цёплымі струменямі, і Мікола, уражанымі вачыма паглядаючы на чорны дыск, уголас прашаптаў: «У нас усё будзе як у людзей», і потым, ужо моўчкі, паўтарыў: «Як у людзей... »
