Күңел гөлем - Равия Ганиева

явып безне яшәртә.

Өмет, ышаныч, изге теләк

Җирдә кешеләрне яшәтә.

Җәй мизгеле ямьле, сулар тәмле,

Тиргә күмә битне, бөтен тәнне.

Күз йомганчы таң атып, көн туып

Озатып куя тыныч, җылы төнне.

Эссе кояш куыра җирне,

Истерми һич тә җилне.

Болын-кырга бир муллыкны

Нурга күм туган илне.

Төн-көн үсә яшел үлән,

Шаулый кырлар, басулар.

Тыныч хезмәт белән сихәт булыйк,

Ходай, бирмә берүк ташулар.

Яшик шат, елмаеп-көлеп,

Бер-беребезне итеп хөрмәт.

Тормыш дәвам итсен әле,

Яшик күгәрчендәй гөрләп.

Якты нурга күмсен

Олыларның тәҗрибәсен җыйдым,

Мин шуларны исбатладым үзем.

Киләчәккә калсын теләк, ният,

Күңел чәчәкләрем, бөтен сүзем.

Кеше ялгышларын гафу итәм,

Беләм аны ничек кичерергә.

Олыларның йолаларын ашыгамын

Килер буын кешесенә күчерергә.

Күңелемдә нәрсәләр бар – бар да калсын,

Һәр яшь кеше күңеленә аны салсын.

Матур-матур бизәкләрне теләп алсын,

Тормыш, кешеләрне сөеп яшәсен дә,

Мәхәббәт утында нурлар сибеп янсын.

Шат елмаеп яшәсеннәр, сихәт булып,

Белмәсеннәр кайгы-сагыш, борчу, чирне.

Жир матурлар өчен түксен тозлы тирне

Якты нурга күмсен туган җирне.

***

Күпме теләк, күпме көчләр түктем

Кабатламаска ятлар хатасын.

Балачактан белдем карт көнемдә

Тормыш гөлем чәчәк атасын.

Балачактан алдым олыларның

Тәҗрибәсен назлап күңелгә.

Күпме кайгы, хәсрәт, авырлыклар

Төшкән икән минем иңемә.

Карт көнемдә кулга тоттым каләм,

Язмыш серен ипләп ачарга.

Теләк, ният, хыялларым минем

Тиз тормышка тиеш ашарга.

Нинди изге теләк белән

Шатланып атлаганмын?

Балачактан бүгенгәчә

Кешеләрне ихлас тыңлап,

Шуларны ятлаганмын.

Туган як

Кемдер мине каршы ала,

Кул бирә күрешергә.

Туган як җылысы бирә

Максатка ирешергә.

Кайсылары чакыра изәп,

Сукмады бер кем кизәп.

Әллә үзем кебек бар да

Әйбәтне йөри күзләп.

Кайсысы чакыра ымлап,

Кемдер чакыра ашка.

Кеше яши алмый төсле

Туган җиреннән башка.

Туган иленнән китсә дә,

Хыял белән ул анда.

Бала чакның шат авазы

Ишетелеп тора йөрәккә,

Чөнки ага ул канда.

Туган як җылысы белән

Йөри кешеләр читтә.

Кайтып урап китә алсаң,

Балкый яктысы биттә.

Туган ягың ничә тапкыр керде

Сагындырып синең уеңа.

Хыял тизлекләрен канат итеп

Кайтып җиттең сабан туена.

Төшләреңә кереп чакыргандыр

Туган якның назлы җилләре.

Читтә йөрегәннәргә бик кадерле

Туып үскән туган илләре.

Еракларда яшәп, сөенеп эшләп,

Вакыт табалгансың кайтырга.

Җылы ләйсән яңгыры сибелеп торыр,

Күңел гөлең шаулап-шаулап

Сокландыргыч чәчәк атарга.

***

Сагынуларны басарга

Туган якка кайтыгыз.

Ватылмасын машинагыз,

Арымасын күңел атыгыз.

Кайтмасагыз, килеп җитсен

Кош теледәй язган хатыгыз.

Кайтыгыз көчле җилләр,

Салкын карлы кышларда.

Йөрәккәең сөенеп тибәр,

Сайрап торыр кошлар да.

Кайтыгыз сез, кайтыгыз сез,

Сөенеп-сөенеп язларын.

Туган туфрак бүләк итәр

Сихәт, сөю, назларын.

Кайтыгыз туган якларга

Җылы, ямьле җәйләрен.

Теләк булса гына кеше

Табар кайтыр җайларын.

Кайтыгыз тук башак шаулаганда

Муллыкта, юмарт көзен.

Туган якның икмәк исен иснәп

Нур чәчеп торыр йөзең.

***

Гомер барда җыелышып

Уйнагыз да көлегез.

Мин тараткан тук орлыктан

Үссен күңел гөлегез.

Йөрер юлларны яктыртсын ,

Якты иман нурлары.

Тату дуслык өчен бит ул

Рәхмәтнең иң зурлары.

Шаулап торсын күңел кырың

Тук башак дулкыныннан.

Сихәтлек алсын авырулар

Җылы сипкән кулыңнан.

Бирешмә син авырлыкка,

Сабырлык җәйсен канат.

Сәяхәткә алып китсен

Яшьлектә җиккән пар ат.

Хыял арбаң барып йөрсен

Якын дуслар янына.

Иман нуры сибеп торсын,

Сихәт бирсен каныңа.

Авырлыкларга бирешмә,

Сабырлык җәйсен канат

Ил гиздереп йөртеп кайтсын

Хыялда чабышкан ат.

***

Элек нинди кебек булсаң,

Әле дә шундый шикелле.

Елмаеп караган һәркем

Күренә ул сөйкемле.

Беренче күргәндәй тоям

Ягымлы карашыңны.

Шәфкатьлеләр оран бирсә

Беләсең барасымны.

Кыенсынып елмай әле

Күренерсең сөйкемле.

Игътибар ит карашыма,

Сүзең булыр үтемле.

Яшь чактагы елмаюың

Күз алдымнан ник китми?

Борчулы караш, ямьсез сүз

Сихәтлек бүләк итми.