Гронкi гневу (на белорусском языке) - Джон Стейнбек
Шрифт:
Интервал:
Закладка:
- Добра.
Мацi ўсмiхнулася:
- Я так i ведала. Я ведала! - Яна апусцiла галаву i ўтаропiлася на свае моцна сашчэпленыя на каленях рукi.
Ружа Сарона прашаптала:
- Вы... усе вы... выйдзеце?
Дождж цяпер бiў па даху з мяккiм шапатлiвым шумам.
Мацi падалася наперад i далонню адкiнула зблытаныя валасы з iлба дачкi i пацалавала яе ў лоб, потым рашуча ўстала.
- Пойдзем адсюль усе, - сказала яна. - Пойдзем усе ў павець.
Руцi раскрыла рот, каб нешта сказаць.
- Маўчы, - загадала мацi. - Маўчы i iдзi. - Яна прапусцiла ўсiх мiма сябе, павяла з сабой хлопчыка i зачынiла рыплiвыя дзверы.
З хвiлiну Ружа Сарона нерухома сядзела ў шапатлiвай адрыне. Потым цяжка падняла сваё стомленае цела i захуталася ў коўдру. Яна марудна прайшла ў кут i спынiлася, пазiраючы на змарнелы твар, на шырока расплюшчаныя спалоханыя вочы чалавека. Потым паволi лягла каля яго. Ён слаба пакруцiў галавой. Ружа Сарона адкiнула край коўдры i агалiла грудзi.
- Так трэба, - сказала яна, прыцiснулася да яго i прыгарнула яго галаву да грудзей. - Ну вось... - прамовiла яна, - вось так... - Рука яе прасунулася яму за галаву, падтрымлiваючы яе. Пальцы ласкава гладзiлi яго валасы. Яна падняла вочы, скiравала позiрк у глыбiню адрыны, губы яе стулiлiся i застылi ў таямнiчай усмешцы.
